Not that kind of girl

"Not that kind of girl" Leny Dunham to książka, która chciałam przeczytać, od kiedy tylko dowiedziałam się, że zostanie wydana. Bardzo lubię serial "Girls", a także samą Dunham i jej różne artystyczne projekty. Urzeka mnie w niej całkowita bezpretensjonalność, mówienie w prosty sposób o rzeczach trudnych i kompletny brak artystycznego zadęcia, które jest bardzo często obecne w wypowiedziach i zachowaniach młodych ludzi zajmujących się czymś kreatywnym. Książką się nie zawiodłam.  

"Not that kind of girl" written by Lena Dunham is a book, that I had wanted to read, since I barely knew that it will be published. I really like "Girls", same for Lena Dunham and her various artistic projects. I like her completely unpretentious attitude and lack of artistic swank, which is really rare among young creative people. I was not dissapointed by the book.

Na youtubie można znaleźć fragment programu Jimmiego Kimmela z Leną, w którym na pytanie o to, czy jej znajomi z liceum myśleli, że zostanie aż tak znana, odpowiada, iż oczywiście, że nie. Żartuje, iż pewne sądzili, że nawet nie nadaje się na studia. Takie wypowiedzi u ludzi, którzy odnieśli sukces są zupełnie nietypowe, bo większość z nich zwykle opowiada o tym, jak to ciężko musieli pracować, ile mają w sobie pokory itd. A prawda jest często taka, że po prostu mieli szczęście i możliwości. W "Not that kind of girl" Lena jest dokładnie taka sama. Otwarcie pisze o swoich niedoskonałościach, też tych dotyczących życia zawodowego i studiów. Od kobiet często oczekuje się, że będą dążyć do doskonałości. Jeśli chodzi o kwestie wyglądu, to ostatnio faktycznie wiele kobiet się z tego wyłamuje i otwarcie mówi, że wcale nie muszą być takie jak zakłada kulturowy kanon piękna. Z kolei życie zawodowe to, moim zdaniem, nadal temat tabu. Wymaga się od dziewczyn, żeby starały się jak najbardziej i były jak najlepsze, nawet bardziej niż od ich kolegów. Przecież wciąż są na świecie kobiety, jak Malala, które o dostęp do edukacji muszą walczyć. Dunham tymczasem ma do tego wszystkiego bardzo normalny stosunek. Pisze zarówno o swoich niepowodzeniach, jak i powodzeniach. I nie robi niczego, by komuś zaimponować. Paradoksalnie, dzięki temu odnosi sukces.

We can find on the Youtube a part of "Jimmy Kimmel live" show with Dunham, in which he questions if her friends from high school thought that she will be  famous, Lena answers, that of course not. She told that they thought that she shouldn't be able to go to college. Answer like this, from people, who are successful is completely unusual. Most of them tell how hard they had to work, how much humility they have etc. But really ofen the true is that they were just lucky and that they have possibilities to got suceed. In "Not that kind of girl" Lena is exactly the same. She writes really open about her imperfections, also these associated with her job and studies. People expext from women that they will be striving for perfection. When it comes to issues such as appearance a lot of women, just recently has decided to resign from chasing the perfection, the medial pattern of beauty. But job and prefessional life is in my opinion still a taboo subject. It is required from the girls to try the hardest and to aspire to be the best, even more than from the boys. Surley, there still are women in the world that need to fight for the acces to education like Malala. Meanwhile Dunham has a really good attitude. She writes both about her failures as well as succeses. She doesn't do anything to impress someone. On the contrary, thanks to this, she got succed.

Najciekawsza z całej książki wydała mi się własnie ta część poświęcona pracy. Jednak inne również są  fajne. Własnie 'fajne'. To odpowiednie słowo. Dunham pisze bardzo przystępnym językiem. Książkę czyta się tak, jak pamiętnik nastolatki, chociaż Lena momentami porusza tematy bardzo poważne. Pisze o seksualności, wykorzystywaniu seksualnym, gwałcie, problemach z odżywianiem, OCD, feminiźmie, prawach kobiet, aborcji, relacjach z rodzicami. I na moment przerywa, by wymienić swoje ulubione miejsca w Nowym Jorku. Niektórzy zarzucają Dunham, że pisze o problemach młodych ludzi, choć sama pochodzi z dobrze sytuowanej artystycznej rodziny, dzięki czemu miała ułatwiony start. Ale prawda jest taka, że ona wcale ne korzysta z tego w taki sposób, jaki mogłaby korzystać. Robi rzeczy bardzo odważne i idzie pod prąd, żeby osiągnąć zamierzony efekt. Przy tym wcale nie uważając się za nie wiadomo jaką artystkę, z czym młodzi ludzie mają obecnie spory problem.

 According to me, the most interesting of the whole book was the part devoted to work. However, others are also cool. Yeah, 'cool'. This is a right word. Dunham writes using a very accessible language. We can read this book like a teenager's diary. Although Lena sometimes raises very seriuos issues. She talks about sexuality, sexual abuse, rape, eating disorders, OCD, feminism, women's rights, abortion, relation with parents. And she stops for a moment to say about her favourite places in New York. Some critics accuse Dunham, that she writes about young people's problems, but she comes from a well-to-do family of artists, what had given her an easier start. The true is that she does not take an advantage of it. She does things, which are very courageous and 'dances to a different beat' to reach the intended target. At the same time not considering herself as very big artist, what is problematic for young people. 

Lena Dunham to osoba, która nieprzerwanie wzbudza moją sympatię. Swoją szczerością, bezpretensjonalnością i otwartością. Nie krępuje się mówić o rzeczach, które wiele osób mogą do niej zniechęcić. To niej najbardziej lubię i cenię. Moim zdaniem, zawsze lepiej być szczerym i robić rzeczy, które są dla nas naprawdę ważne, niż za wszelką cenę starać się zyskać czyjeś uznanie. A Lenie Dunham naprawdę się udaje. I bardzo dobrze.

 Lena Dunham still arouses my sympathy. Because of her sincerity, unpretentiousness and openness. She feels free to talk about things, even if it could make someone less fond of her. It is what I like the most in her. In my opinion it is always better to be honest and to do things important for ourselves, than to try so hard to gain someone's appreciation. Lena Dunham really does it and she's good at it.

"Selfie time"

 Photos: my photos and Internet